‘Schoonheid, die afspiegeling van de schepping is een visie, is een opdracht’. Dit korte gedicht van Elly de Waard (1940) koos zij bij de door Gabriele Viertel (1969) gemaakte foto van de vrouw met pauwenverenrok.
In alle culturen heeft de pauw een overwegend positieve betekenis en wordt hij geassocieerd met schoonheid en waardigheid. In onze 17de eeuw werd dit juist weer uitgelegd als een symbool van zinnelijke begeerte (luxuria) en pronkzucht, die de gelovige uiteindelijk tot het kwade brachten. De pauwen en paradijsvogels in het werk van Marc Mulders hebben vaak een spirituele boodschap: in hun staart zijn afbeeldingen van Maria of Jezus gemonteerd. Later plaatste hij in de veren ook politieke afbeeldingen, van terreuraanslagen en extremisten. In de aquarel ‘Paradijsvogel met monster in de staart’ kijkt de vogel om en ziet het kwaad in zijn eigen staart.
De zonden van de mens staan ook centraal in de korte film ‘Fallen Angels’ van Jules Kockelkoren (1950) en Suzanne de Wit (1959). Met dystopische, door AI gemaakte beelden laten ze zien hoe de mensen, door de natuurrampen die ze zelf veroorzaakten, als ‘gevallen engelen’ uit het aardse paradijs dreigen te worden verstoten. De verscheurde foto van de aartsengel Gabriël in het werk ‘Bloementapijt’ van Marc Mulders herinnert ons in dit verband aan de gevallen engel Lucifer, die door Gabriël uit de hemel werd verbannen.
Franciscus van Assisi (1181-1226) predikte eenvoud, nederigheid en liefde voor alle schepselen van de natuur. Mariecke van der Linden (1973) schilderde hem twee keer, waarbij eenmaal als een hedendaagse, Italiaanse milieuactivist – met een oorringetje en nagellak.
